بیراه نیست اگر مهم ترین مساله امروز سینما را سازوکار تولید و سرمایه های پشت اثر بدانیم و نه خود اثر به مثابه یک محصول هنری قابل نقد. جشنواره را که ویترین سال سینمایی ایران است دیدیم، تعداد فیلم هایی که بتوان به آنها پرداخت از انگشتان یک دست کمتر است، تکلیف فیلم هایی هم که اصلا به جشنواره نیامدند ولی میلیاردی می فروشند، مشخص است.

اما پول های کثیفی که بدنه سینمای ایران را آلوده کرده، اثرات بسیار مخرب و ماندگاری بر پیکره سینما وارد کرده است. پرواضح است که متولیان قدرت، آنهایی که پروانه ساخت می دهند، نهادهای نظارتی و بعد از آن صنوف سینما هستند که می توانند با این جریان ها مقابله کنند؛ اگر