اغلب مردم تصور می کنند ظرفیت کره زمین نامحدود است و به هر میزان که جمعیت بیشتر شود، کره زمین توان پذیرش آن را دارد. یا هر قدر از منابع زمین استفاده شود، توان بازتولید آن وجود دارد. یا به هر میزان که آلاینده های جامد، مایع و گاز در طبیعت رها شود، طبیعت توان پالایش آلودگی ها را دارد. وقتی گفته می شود «زباله را دور بینداز» این معنی استنباط می شود که نقاط دور و غیرقابل استفاده ای روی کره زمین وجود دارد. اما واقعیت غیر از این و بسیار تلخ است. دیگر هیچ نقطه زمین دور نیست و هیچ نقطه ای از هجوم بشر مصون نمانده است. اینک میزان مصرف بشر و آلودگی حاصل از فعالیت های انسانی به دو برابر ظرفیت کره زمین نزدیک