امام موسی صدر نگاهی فرهنگی به جهان اسلام داشت و معتقد بود با چنین نگاهی می توان به تقریب و نزدیکی بین مسلمان ها رسید. در این نگاه فرهنگی گفت وگو، مباحث مهمی بود که امام موسی صدر به آن تاکید داشت، به خصوص گفت وگوی درون دینی. به همین خاطر می بینیم ایشان به کشوری مانند لبنان می رود که مرکز گفت وگوی درون دینی است در میان انواع و اقسام مذاهب اسلامی به ویژه شیعه و سنی. او به این گفت وگو به شدت اعتقاد داشت و در عین حال در مرحله عمل و اجرا برای آن برنامه ریزی کرد و در نهایت موفق شد فضای فرهنگی درون دینی را در جامعه مسلمان ها دراندازد.

او در محیط لبنان که هم جامعه شیعی است و هم جامعه سنی، توانست ارتباطات خوبی برقرار کند و تبدیل به یک روحانی متکی به محاوره و گفت وگو شود. او بین مسلمانان و دیگر ادیان به ویژه گروه های مسیحی، ارتباط خوب گفت وگویی به وجود آورد.

این الگو توانست در کشوری مانند لبنان محقق شود و نقش مهمی را در انسجام ملی لبنان ایفا کند. علاوه بر این امام موسی صدر با تکیه بر یک مفهوم فرادینی که دین اسلام و به ویژه تشیع بر آن تکیه کرده بود، توانست انسجامی جدی را ایجاد کند و آن مساله عدالت بود. عدالت یک امر فرادینی است که همه ادیان به آن تاکید دارند و می تواند پیوند عمیقی میان مسلمان ها و غیرمسلمان ها و بین خود مسلمان ها ایجاد کند.

جهان اسلام همچنان یکی از موضوعات مهم و مشکلات بنیادینش مساله عدالت و توزیع عادلانه ثروت است. از آنجایی که این امر به درستی صورت نمی گیرد، جریان های خشنی مانند داعش و انواع جریان های انحرافی ایجاد می شود. جهان امروز به شدت نیازمند گفت وگوی میان مذهبی در درون خود است که یکی از مشکلات جدی فرهنگ جهان اسلام است. در این امور امام موسی صدر بنیانی را برقرار کرد که ما این بنیان را به خوبی در لبنان می بینیم و این، می تواند دستمایه خوبی برای برون رفت از بسیاری از مشکلات باشد.