جمعیت ایران در 50 سال گذشته از 25 میلیون به بیش از 80 میلیون نفر افزایش یافته است. از آغاز انقلاب برخورد با جمعیت کشور با دو دید عمده صورت گرفت که ابتدا کاهش جمعیت و سپس افزایش آن دنبال شد. صرف نظر از اینکه برای افزایش جمعیت چه توجیهاتی بوده، باید دانست که افزایش جمعیت به چه شکلی بوده و هست. آگاهی از این نکته لازمه برنامه ریزی در سطح کشور، برای شهرها و روستاهاست. پیش از انجام اصلاحات ارضی در دوران پهلوی، حدود 20 درصد مردم ایران در شهرها و بقیه در روستاها زندگی می کردند. اقتصاد مردم، ناتوان و محدود بود. تنها طبقه ای که از امکانات اقتصادی بالا برخوردار بود، مالکان و افراد وابسته به طیف حکومت بودند.