شرق، شهریار کریمی: مردی که 14 سال پیش در جریان درگیری با اقوام همسرش مرتکب قتل شده بود، برای رهایی از چوبه دار چشم انتظار کمک های مردمی است.

نامش «سیروس» است و با زبان کردی سخن می گوید. قبل از آنکه لب به سخن بگشاید، آهی از سر درد و پشیمانی از اعماق وجودش می کشد: «یک زندانی اعدامی وقتی پایش به زندان می رسد، باید بگوید به جز خدا هیچ کس را ندارم. من به جز خدا کسی را ندارم و تنها امیدم به توجه خداوند و لطف و مهربانی هم وطنان نیکوکار است. ما زندانی های محکوم به قصاص همان زمان که حکم قصاص مان صادر می شود، خود را مرده به حساب می آوریم؛ مرده هایی که در هواخوری و راهروهای زندان قدم می زنیم. نمی دانم متوجه حرف هایم می شوید یا نه؟ وقتی که آزادی نباشد، مرگ نعمت است. زندگی در پشت میله های زندان خود مرگ است. من آزادی ام را ابتدا از خدا می خواهم و بعد از مردم نیکوکار».