بررسی کارایی مقدار و زمان مصرف علف کش متریبوزین بر عملکرد ارقام گندم زمستانه (. L aestivum Triticum) و کنترل علف های هرز در منطقه ورامین

به منظور بررسی کارایی علف کش متریبوزین (سنکور 75 دبلیوپی (1WP)) در کنترل گونه های مختلف علف های هرز و اثرات آن بر روی ارقام گندم زمستانه، آزمایشی مزرعه ای در سال 1385 در منطقه ورامین به اجرا درآمد. آزمایش در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی (RCBD)2 با چهار تکرار اجرا شد و ساختار تیمارها فاکتوریل بود. فاکتور های آزمایش شامل رقم گندم در سه سطح (شیراز، پیشتاز و لاین M-79-6)، مقادیر مختلف علف کش متریبوزین در چهار سطح (0، 5/0، 75/0 و 1 کیلوگرم در هکتار از ماده تجاری این علف کش به صورت پودر وتابل 75 درصد (WP %75)) و زمان کاربرد علف کش در دو سطح (پیش رویش و پس رویش) بودند که همراه با شاهد بدون وجین مورد ارزیابی و مقایسه قرار گرفتند. در این آزمایش زیست توده و درصد کاهش تراکم علف های هرز، عملکرد (دانه و بیولوژیک) در 30 روز بعد از کشت در تیمارهای با سمپاشی پیش رویش و 30 روز بعد از سمپاشی در تیمارهای با سمپاشی پس رویش محاسبه شد. نتایج نشان داد که دز 5/0 کیلوگرم در هکتار به صورت پیش رویشی بیشترین کاهش تراکم و زیست توده علف های هرز و کمترین اثر منفی و گیاه سوزی را بر روی ارقام گندم مورد آزمایش داشت. اما به دلیل سوختگی، ارقام گندم و مقادیر مختلف علف کش متریبوزین در این آزمایش از نظر عملکرد نهایی در هر دو زمان کاربرد علف کش متریبوزین هیچ اختلافی را با یکدیگر نشان ندادند.