مقایسه فعالیت عضلات اطرف زانو هنگام راه رفتن و دویدن در افراد با ناهنجاری واروس زانو و گروه شاهد

تغییرات وضعیتی اندام تحتانی با اختلال عملکرد حرکتی و به ویژه راه رفتن همراه است. باوجود این که واروس زانو یکی از ناهنجاری های شایع اندام تحتانی است، اثر آن بر عملکرد حرکتی کمتر مورد توجه قرار گرفته است. هدف پژوهش حاضر، مقایسه فعالیت الکترومایوگرافی عضلات اطراف زانو (با تاکید بر پدیده هم انقباضی بین عضلات آگونیست و آنتاگونیست) هنگام راه رفتن و دویدن در افراد دارای واروس زانو در مقایسه با گروه همسالان نرمال بود.
این پژوهش یک مطالعه شبه تجربی با گروه های آزمون و شاهد بود. تعداد 16 دانش آموز پسر با میانگین سن 6/0 ± 5/15 سال، به طور در دسترس در دو گروه همسان شده واروس زانو و شاهد به طور مساوی تقسیم شدند. میزان هم انقباضی عمومی و هم انقباضی جهت دار عضلات مفصل زانو طی مراحل مختلف راه رفتن (مرحله انتقال وزن و مرحله مید استانس/پروپالشن) و مرحله استانس دویدن از طریق فعالیت الکترومایوگرافی عضلات ناحیه مفصل زانو بررسی شد.
فعالیت الکترومایوگرافی عضلات ناحیه مفصل زانو در مرحله انتقال وزن هنگام راه رفتن حدود 18 درصد و طی مرحله استانس دویدن حدود 31 درصد در افراد دارای واروس زانو در مقایسه با گروه شاهد بیشتر بود، اما از لحاظ آماری اختلاف معنی دار نبود (به ترتیب: 52/0 = P و 55/0 = P). آزمودنی های گروه واروس زانو در مرحله انتقال وزن راه رفتن و مرحله استانس دویدن میزان هم انقباضی جهت دار بیش تری را در عضلات ناحیه خارجی مفصل زانو نسبت به عضلات ناحیه داخلی نشان دادند. این در حالی بود که بر عکس افراد گروه شاهد از هم انقباضی بیشتر عضلات ناحیه داخلی برخوردار بودند.
این نتایج تفاوت معنی داری از لحاظ آماری در میزان هم انقباضی عضلات بین افراد با واروس زانو و گروه شاهد در هنگام راه رفتن و دویدن نشان نداد. اما به نظر می رسد وجود تفاوت موجود در فعالیت الکترومایوگرافی برخی عضلات اندام تحتانی بین افراد مبتلا به دفورمیتی واروس زانو و گروه شاهد هنگام راه رفتن و دویدن کاربردهای کلینیکی داشته باشد.