بررسی و مقایسه فرآیندهای تزریق جداگانه و متناوب آب و دی اکسید کربن به صورت امتزاجی در یک مغزه با ترشوندگی میانه

نفت به عنوان منبع اصلی انرژی در سرتاسر جهان به شمار می آید. استفاده صحیح و مناسب از منابع نفتی یک موضوع حیاتی در دنیا می باشد. مخازن نفتی رخداد طبیعی ساختارهای زمین شناسی با مکانیسم های جابجایی نفت به سمت چاه های تولیدی هستند. این مکانیسم ها همچنان که تولید نفت ادامه می یابد تخلیه میشوند. ضرورت تثبیت یا افزایش این مکانیسمها نقش مهمی در روند جریان نفت بازی میکند. تزریق سیالات به مخازن نفتی یک روش ازدیاد برداشت بسیار خوب در صنعت نفت میباشد که هدف از آن جابجایی نفت به سمت چاه های تولیدی است. بیشترین سیالات تزریق شده به مخازن نفتی آب و گاز هستند.
در این تحقیق، سناریوهای مختلف ازدیاد برداشت نفت شامل تزریق گاز، تزریق آب و تزریق متناوب آب و گاز (WAG) با استفاده از گاز دی اکسید کربن (CO2) به صورت امتزاجی در یک مغزه با ترشوندگی میانه به منظور انتخاب سناریوی بهینه تولید به وسیله نرم افزار شبیهساز Eclipse 300 مورد مقایسه و بررسی قرار گرفت. نتایج شبیه سازی نشان میدهد که تزریق متناوب آب و گاز دارای بازیافت نفت بیشتری نسبت به روش های تزریق آب و گاز میباشد.