بررسی رفتار تغذیه ای و ارجحیت غذایی شانه دار Mnemiopsis leidyi دریای خزر از گونه های زئوپلانکتون در شرایط آزمایشگاهی

این تحقیق با هدف بررسی تغذیه شانه دار Mnemiopsis leidyi از زئوپلانکتونهای حوضه جنوبی دریای خزر در سال 1388 انجام گرفت. بدین منظور جمع آوری نمونه های شانه دار از لایه های سطحی آب حوزه جنوبی دریای خزر در منطقه خزر آباد با تور پلانکتون (500 میکرون) صورت گرفت. آزمایشات درسه تیمار دمایی 18>، 22-18 و 22-25 درجه سانتیگراد و در 14 آکواریوم براساس تنوع گونه ای زئوپلانکتون (چهار گروه زئوپلانکتون) بمدت 70 روز با شرایط شوری آب دریای خزر انجام شد. در این تحقیق برای تغذیه شانه دار leidyi Mnemiopsis چهار گروه از زئوپلانکتون شامل سخت پوستان (Acartia tonsa و کشتی چسب Balanus sp.)، روتیفر (Branchionus sp.)، کلادوسرا (Podon polyphemoides) و لارو زئوبنتوز Hypania sp. و Nereis sp. انتخاب گردید. غذادهی هر 8 ساعت و به تعداد 9000-7000 عدد در لیتر زئوپلانکتون بود. بررسی میزان تغذیه شانه دار از زئوپلانکتون در تمامی آکواریوم ها قبل و بعد از غذادهی بصورت کیفی و کمی انجام شد. نتایج نشان دادند که در بین غذاهای زئوپلانکتونی داده شده به شانه دار، بطور متوسط بیشترین میزان مصرف غذا در درجه حرارت 25-22 درجه سانتیگراد بود که بترتیب از گروه سخت پوستان یعنی کشتی چسب ها (1/98 درصد)، روتیفرها (95 درصد) و پاروپایان (90 درصد) صورت گرفته است. ارجحیت غذایی شانه دار از زئوپلانکتون در محیطی که دارای غذای زئوپلانکتونی گروه پاروپایان، نوزادان آنها و زئوبنتوزها بودند نسبت هضم غذا توسط شانه دار از گروه پاروپایان و Nereis sp. بترتیب 38-34 و 27 درصد بود. داده ها نشان داد که گرایش غذایی شانه دار بعد از نوزاد کشتی چسب ها به مرحله بالغ زندگی و نوزاد A. tonsa مثبت بود در حالیکه گرایش به لارو Nereis sp. منفی می باشد.