جمعیت و توسعه پایدار در ایران

جمعیت و توسعه پایدار رابطه معناداری با هم دارند. در این خصوص با سه نظریه طرفداران رشد و ازدیاد جمعیت، مخالفان رشد جمعیت، هواداران جمعیت ثابت مواجه می باشیم. در این نوشتار نظریه جمعیت متناسب مورد توجه است که با تعادل بین جمعیت، منابع و فرآیند توسعه نه تنها نیازهای مادی و معنوی اعضاء جامعه تامین می شود، بلکه خوشبختی نسل های آتی نیز با استفاده بهینه از محیط زیست و پایداری فرآیند توسعه مد نظر باشد.
مرور انتقادی: برخی از مناطق که با پر جمعیتی نسبی و مطلق مواجه می شوند، لاجرم منابع ملی به جای سرمایه گذاری های اساسی و زیربنایی، صرف هزینه های مصرفی جمعیت رشد یابنده می شود. جمعیت ایران نیز در پنج دهه اخیربا میانگین رشد 45/2، تقریبا7/3 برابر شده است. رشد جمعیت با عث گردیده است بخش اعظم منابع وسرمایه هایی که باید صرف سرمایه گذاری، ایجاد اشتغال، تولید و رونق اقتصادی ودر نهایت توسعه شود صرف هزینه های مصرفی گردد. هزینه های آموزشی، بهداشتی، خدماتی ومهم تر از این ها پرداخت یارانه ها نمونه ای از آن هاست.
بحث: بیکاری، فقر، مشکلات آموزشی وبهداشتی، تخریب وآلودگی های زیست محیطی، کاهش سرانه آب از پیامدهای رشد فزاینده جمعیت در ایران است. بنابراین پیشنهاد می شود با کنترل موالید رشد جمعیت به 5/0 درصد کاهش یابد. خوشبختانه با توجه به اظهار نظر های مراجع وفق های شیعه و اهل سنت در مورد عدم ممنوعیت کنترل موالید، که بعضا مستقیما از طرف نویسنده استفتا شده است، بیان گر آن است که این جهت منع شرعی نیز وجود ندارد.