سطح بندی شاخصهای توسعه سلامت استا نهای ایران

یکی از ابعاد مهم توسعه جوامع، توسعه سلامت و به عبارتی میزان و کیفیت دست رسی افراد جامعه به خدمات بهداشتی و درمانی است. از آن جا که هر گونه برنامه ریزی جهت ارائه خدمات به مناطق نیازمند، مستلزم ارزیابی وضع موجود می باشد پژوهش حاضر به سطح بندی شاخص های توسعه سلامت در سطح کشور پرداخته است.
پژوهش حاضر از نوع «تحلیلی» است که در آن، استان های کشور از نظر 32 شاخص توسعه سلامت با استفاده از روش تحلیل عاملی و بهره گیری از نرم افزار SPSS مورد ارزیابی قرار گرفته اند.
نتیجه حاصل از تحلیل عاملی، تقلیل شاخص های مورد مطالعه به پنج عامل «نیروی انسانی متخصص»، «خدمات درمانی روستایی»، «خدمات دارویی»، «خدمات درمانی دولتی» و «خدمات درمانی خصوصی» می باشد و تحلیل رگرسیون چند متغیره، بیان گر آن است که عامل های مذکور، 61 درصد از تغییرات درجه توسعه یافتگی استان های کشور را توضیح می دهند.
بحث: بین استان های کشور از نظر امکانات و خدمات مختلف در بخش سلامت، تفاوت آشکاری وجود دارد؛ استان های تهران و ایلام به ترتیب به عنوان توسعه یافته ترین و محروم ترین استان های کشور شناخته شدند.