بررسی همبستگی سرمایه اجتماعی و رفاه تولیدکنندگان روستایی و عشایری در استان فارس

تفاوت های اقتصادی در مناطق مختلف فقط به نهاده های مرسوم بستگی ندارد. شواهدی وجود دارد که سرمایه اجتماعی که بیان گر توانایی تولیدکنندگان در تامین منافع آن ها از طریق عضویت در شبکه های اجتماعی و دیگر ساختارهای اجتماعی می باشد، عاملی اساسی در وجود تفاوت های اقتصادی می باشد. بنابراین ضروری است سرمایه فیزیکی و انسانی با استفاده از سرمایه اجتماعی تکمیل شوند. در این مطالعه همبستگی بین سرمایه اجتماعی براساس شاخص های تعداد عضویت در تشکل های محلی و مشارکت در مدیریت آن ها و رفاه خانوارهای روستایی و عشایری دامدار استفاده کننده از مراتع در استان فارس بررسی شده است.
یک الگوی خلاصه شده از رفاه خانوار، که ویژگی های خانوار و خصوصیات منطقه ای نیز در آن لحاظ شده، برای برآورد مساعدت سرمایه اجتماعی به کار برده شده که در آن سرمایه اجتماعی به عنوان یک نهاده همراه با سرمایه فیزیکی و انسانی در تابع مخارج سرانه خانوارها وارد شده است. برای جمع آوری داده ها با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی طبقه بندی شده براساس مساحت مراتع، مقدار تولید و تعداد دام وابسته به مراتع، شهرستان های آباده، داراب، شیراز، فیروزآباد، لار و ممسنی در استان فارس انتخاب شدند. سپس با استفاده از روش نمونه گیری کاملا تصادفی در سامان های عرفی مرتعی شهرستان های انتخابی 432 بهره بردار روستایی و عشایری دامدار استفاده کننده از مراتع انتخاب و برای آن ها پرسش نامه تکمیل گردید.
نتایج تحقیق حاکی از آن است که همبستگی سرمایه اجتماعی و مخارج سرانه بیش از سه برابر همبستگی سرمایه انسانی و مخارج سرانه می باشد. بنابراین سرمایه اجتماعی مساعدت بیش تری به رفاه خانوارها در مقایسه با سرمایه انسانی می نماید.
بحث: مقایسه همبستگی سرمایه فیزیکی و انسانی با مخارج سرانه نشان داد که همبستگی سرمایه فیزیکی از سرمایه انسانی بیش تر است.