وضعیت فقر در استان کرمان: 1385-1368

با توجه به اهمیت کاهش فقر درکاهش آسیب های اجتماعی، توسعه پایدار یک کشور و افزایش سطح رفاه اجتماعی جامعه و از سوی دیگر اهمیت آن در تعیین افراد واجد شرایط استفاده از خدمات و برنامه های رفاهی، ضروری است که این پدیده مورد تحقیق علمی قرار گیرد. در هر جامعه ای سنجش فقر منجر به درک روند تحولات فقر می شود و تصویری منسجم از فقر در طول زمان را ارائه می دهد در نتیجه دولت را قادر به هدف گذاری و اتخاذ تصمیمات و اقدامات لازم می نماید. در همین راستا بررسی آماری فقر و تجزیه و تحلیل آن در سطح استان می تواند راهنمایی برای برنامه ریزان در جهت فقرزدایی باشد.
در این پژوهش توصیفی تحلیلی با استفاده از آمار هزینه و درآمد خانوار به اندازه گیری شاخص های فقر (شاخص های گروهFGT) در مناطق شهری و روستایی استان کرمان طی سال های 1368 تا 1385و مقایسه روند آن ها با شاخص های متناسب در سطح ملی پرداخته ایم، در این تحقیق از خط فقر مطلق کشوری برای محاسبه شاخص ها و از نرم افزارهای stata و spss بهره گرفته شده است.
به طور کلی روند شاخص های فقر هم در مناطق شهری و هم روستایی نزولی بوده است. با استفاده از آزمون t مستقل دریافتیم که میزان و شدت فقر در جامعه روستایی استان بیش تر از جامعه شهری بوده است، برای مقایسه شاخص های استانی با مقادیر متناسب در سطح ملی از آزمون t دو جامعه وابسته استفاده شد و مشخص گردید که میزان شاخص های فقر(هر سه سنجه) در مناطق شهری استان بالاتر از شاخص های متناسب در مناطق شهری کشور بود و فرضیه افزایشی بودن شاخص های فقر جامعه روستایی استان نسبت به جامعه روستایی کشور تنها برای دو متغیر P0 و P1 مورد تایید قرار می گیرد.
بحث: با این که به طور کلی شاخص های فقر روندی نزولی داشته اند، اما این روند در بعضی سال ها با نوسانات زیادی همراه بوده که نشان می دهد سیاست های کاهش فقر به صورت یک برنامه استراتژیک و پایدار در استان به کار گرفته نشده و با شناسایی دقیق گروه های فقیر و سیاست های حمایتی برای آن ها همراه نبوده است. بیش تر بودن شدت فقر در مناطق روستایی استان لزوم توجه بیش تر سیاست گذاران به شناسایی فقرا و اختصاص کمک به آن ها را می طلبد. در انتها با توجه به ویژگی های اقتصادی اجتماعی استان پیشنهادهایی برای کاهش فقر در استان ارائه گردیده است.