بررسی مبانی و ابعاد نظری کنترل راهبردی(با رویکردی تحلیلی به الگوهای کنترل راهبردی)

این مقاله با هدف تبیین نظری مبانی نظری و ابعاد کنترل راهبردی نگاشته شده است. کنترل راهبردی را می توان رویکرد غالب برای هر سازمانی دانست که به دنبال برنامه ریزی راهبردی از تدوین تا اجراست. کنترل راهبردی، با اعمال نظارت همه جانبه و در تمام مراحل فعالیت، به مثابه واسطه ای برای موفقیت عمل می کند. تحقق کنترل راهبردی در هر سازمانی به معنای جلوگیری حداکثری از وقوع بحرا، بر مبنای قاعده «بهتر بودن پیشگیری از درمان،» است. همچنین اصلاح سریع انحرافات و متوجه کردن مدیران و راهبردنویس ها به جوانب گوناگون مقولاتی است که در کنترل راهبردی برای آن برنامه ریزی می شود. ویژگی عمده کنترل راهبردی نگاه همه جانبه و جامعی است که در محیط کنترل شده ایجاد می کند. بر اساس این مبنای فکری، در این مقاله رویکرد کنترل راهبردی به مثابه رویکرد مهم سازمان ها بررسی و الگوهای کنترل راهبردی تحلیل شد. روش تحقیق بر مبنای رویکردی نظری با مبنای کیفی بود که به صورت چندوجهی موضوع مورد نظر را بررسی می کرد. نتایج حاصل به این مطلب منتهی شد که کنترل راهبردی، به مثابه رویکردی غالب، موجب سلامت نظام سازمانی و مدیریتی هر نهادی است که می خواهد در هر مقوله ای، اولا، از وقوع بحران و ایجاد ضعف در داخل و تهدید در محیط خارجی جلوگیری کند؛ ثانیا، می خواهد به سرعت با انحرافات ایجاد شده روبه رو شود و از دل هر تهدیدی فرصتی ایجاد کند؛ دیگر اینکه انتخاب الگوی صحیح کنترل راهبردی بهره گیری از رویکرد ترکیبی از الگوهایی تحلیلی موجود است..