کانت و نمایش غایت فرهنگ انضباط به مثابه ایده آل زیبایی

کانت در نقد قوه حکم، ایده آل زیبایی را «نمایش یک ایده عقلی در یک موجود منفرد» تعریف کرده است. وی که ایده آل زیبایی را صرفا به انسان محدود کرده است، در نمایش چنین ایده آلی، هم به ایده ها و غایات عقل عملی (اخلاق) و هم به نحو بیشتر به محصول فرهنگ انضباط که نتیجه استفاده انسان از «غایتمندی عینی» در طبیعت است توجه دارد. اما آیا چنین ملاحظه ای نافی دعاوی کانت در معرفی حکم ذوقی و دقایق حصول آن است؟ این نوشتار درصدد است پس از تشریح مفهوم ایده آل زیبایی و فرهنگ انضباط، نشان دهد هرچند ایده آل زیبایی اساسا بر مبنای ضابطه غایتمندی ذهنی حاصل نیامده و بنابراین نباید زیبا خوانده شود، یا دست کم یک زیبایی محض نیست، به دلیل نسبتی که با ایده متعارف زیبایی دارد می تواند به منزله امر زیبا، در ملاحظات زیباشناختی کانون توجه قرار گیرد.