بررسی تطبیقی سرقت های ایستگاهی و غیرایستگاهی شهرهای استان زنجان در سال های 1386 و1387

سرقت یا همان دزدی یکی از رایج ترین جرایم در همه جوامع بوده و هست. در ایران سرقت یکی از جرایمی است که بسیار اتفاق می افتد و اهمیت نسبی آن در میان مجموعه جرایم رو به فزونی است. معمولا برای ترسیم تصویری از وضعیت سرقت در یک جامعه به آمار دادگاه ها و پلیس مراجعه می کنند (اجلالی، 1381: 63).
هدف این تحقیق بررسی تطبیقی میزان وقوع سرقت های ایستگاهی و غیرایستگاهی در شهرهای استان زنجان می باشد. جامعه آماری این پژوهش، همه سارقانی است که در طول سال های 1386 و 1387 در شهرهای استان زنجان، اقدام به سرقت نموده اند که تعداد آنها 493 نفر بوده است. از میان این تعداد، 88 نفر به سرقت ایستگاهی اقدام نموده اند که ویژگی ها و مشخصات آنها به صورت دقیق تر مورد بررسی قرار گرفته است.
روش تحقیق در این پژوهش به صورت ترکیبی بوده و با استفاده از روش های کیفی و کمی و به صورت اسنادی و میدانی انجام گردیده است. اطلاعات مورد نیاز از طریق پرسشنامه معکوس و در برخی موارد نیز به وسیله انجام مصاحبه و مشاهده جمع آوری گردیده است. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزار SPSS و از آماره های ضرایب همبستگی مربوط به سطوح سنجش اسمی، ترتیبی و فاصله ای، آزمون های پارامتریک و ناپارامتریک، آزمون همبستگی های مربوط به سطوح سنجش مختلف استفاده شده است. از جمله نتایج حاصل از این پژوهش می توان به موارد زیر اشاره نمود:بین متغیرهای«نحوه سرقت و انگیزه سارقان» رابطه معنادار وجود داشته است همچنین بین متغیرهای «نحوه سرقت و سابقه کیفری»، «نحوه سرقت و داشتن اعتیاد به مواد مخدر»، «نحوه سرقت و نوع سرقت»، «نحوه سرقت و محل سکونت» و «نحوه سرقت و محل تولدسارقان» رابطه معناداری حاصل گردید در حالی که رابطه معناداری بین متغیرهای «نحوه سرقت و تاهل»، «نحوه سرقت و جنسیت» و «نحوه سرقت و سواد» وجود نداشته است.