بررسی سازوکارهای توسعه سرمایه اجتماعی در نظام آموزش عالی کشاورزی ایران

ظهور اقتصاد مبتنی بر توانایی و الزامات اجتماعی- اقتصادی و حرکت در جهت جامعه دانش محور طلب می کند تا مفاهیم نظری دیگری از جمله سرمایه اجتماعی، برای تحلیل شکل گیری مهارتهای پایه و توسعه این مهارتها در نظام آموزش عالی مورد توجه قرار گیرد. در این مقاله به بررسی سازوکارهای توسعه سرمایه اجتماعی در نظام آموزش عالی (کشاورزی) ایران پرداخته شده و جامعه آماری مورد مطالعه آن 177 نفر از دانشجویان مقطع کارشناسی رشته های علوم کشاورزی در پنج دانشگاه؛ تهران، رازی کرمانشاه، لرستان، شیراز و کرمان می باشند که با استفاده از طیف لیکرت به بررسی سازوکارهای طراحی شده در راستای توسعه سرمایه اجتماعی در آموزش عالی (کشاورزی) پرداخته اند. نتایج تحلیل عاملی طیف طراحی شده تحقیق نشان دهنده تبیین 6 مولفه از مولفه های سرمایه اجتماعی (مشارکت اجتماعی، اعتماد اجتماعی، آگاهی و شناخت، امنیت اجتماعی، سرمایه فرهنگی و انسجام اجتماعی) با درصد تبیین 37/74 واریانس کل می باشد. نتیجه مذکور حاکی از قابلیت پیگیری و تلاش در جهت اجرایی نمودن سازوکارهای طراحی شده به منظور توسعه سرمایه اجتماعی در آموزش عالی (کشاورزی) و ارایه مهارتهای اجتماعی مورد نیاز به دانش آموختگان دارد.