بررسی نقش همدلی و باورهای ماکیاولیستی در کفایت و عدم کفایت اجتماعی دانش آموزان نه تا دوازده ساله

هدف پژوهش حاضر، بررسی ارتباط و قدرت پیش بینی کنندگی متغیرهای همدلی گرم و باورهای ماکیاولیستی در کفایت و عدم کفایت اجتماعی دانش آموزان نه تا دوازده ساله ی شهر شیراز بود. به این منظور، 188 دانش آموز پایه ی چهارم، پنجم دوره ابتدایی و اول راهنمایی به شیوه ی خوشه ایچند مرحله ای از مدارس عادی شهر شیراز انتخاب شدند. در این پژوهش برای سنجش باورهای ماکیاولیستی از مقیاس باورهای ماکیاولیستی مخصوص کودکان کریستی و گیس و به منظور ارزیابی همدلی گرم، از شاخص همدلی گرم بریانت استفاده شد. رفتارهای پرخاشگری ارتباطی و آشکار، انزواطلبی و عدم محبوبیت میان همسالان که به عنوان شاخص عدم کفایت و رفتارهای جامعه پسند و محبوبیت میان همسالان که به عنوان شاخص کفایت اجتماعی در نظر گرفته شدند، با شیوه ی جامعه سنجی و با استفاده از مقیاس گزینش همسالان کریک و گروتپیتر تعیین گردید. برای تحلیل داده ها از روش آماری همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون استفاده شد و نتایج زیر به دست آمد: الف) بین همدلی گرم و باورهای ماکیاولیستی رابطه ی منفی وجود داشت. ب) باورهای ماکیاولیستی با کفایت اجتماعی رابطه منفی و با عدم کفایت اجتماعی رابطه ی مثبت داشت. ج) رابطه ی همدلی گرم با کفایت اجتماعی مثبت و با عدم کفایت اجتماعی منفی بود. د) باورهای ماکیاولیستی و همدلی گرم از توان لازم برای پیش بینی کفایت و عدم کفایت اجتماعی دانش آموزان برخوردار بودند. در پایان بر مبنای یافته های به دست آمده شیوه های تربیتی و درمانی برای رشد همدلی گرم و کاهش باورهای ماکیاولیستی پیشنهاد شده است.