رابطه خودپنداره تحصیلی، هیجان های تحصیلی مثبت و منفی با یادگیری خودگردان

هدف پژوهش حاضر تعیین رابطه خودپنداره تحصیلی، هیجان های تحصیلی مثبت (لذت، امیدواری) و منفی (اضطراب، عصبانیت و خستگی) با یادگیری خودگردان در دانش آموزان بود.
روش پژوهش همبستگی و جامعه آماری شامل کلیه دانش آموزان دختر و پسر دبیرستان-های دولتی و غیردولتی متوسطه شهر تهران به تعداد 223742 نفر در سال تحصیلی 89- 88 بود که 840 نفر به روش نمونه گیری خوشه ایچندمرحله ای انتخاب شدند و به پرسشنامه خودپنداره تحصیلی مارش، 1990، پرسشنامه هیجان های تحصیلی پکران گواتز و فرنزل (2005) و پرسشنامه راهبردهای یادگیری پینتریچ و دی گروت،1990 پاسخ دادند. داده ها با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل گام به گام رگرسیون چندمتغیری تحلیل شد.
ماتریس همبستگی بین متغیرهای پژوهش نشان داد رابطه خودپنداره تحصیلی و هیجان های مثبت مربوط به کلاس با خودگردانی یادگیری مثبت معنادار و با هیجان های منفی و خودگردانی یادگیری منفی و معنادار است. متغیرهای خستگی، امیدواری، لذت و اضطراب با یادگیری خودگردان رابطه داشت و در تعامل با هم 55 درصد از تغییرات یادگیری خودگردان را تبیین می-کرد. اما خودپنداره تحصیلی قادر به پیش بینی یادگیری خودگردان نیود.
هیجان های تحصیلی قادر به پیش بینی یادگیری خودگردان هستند که از میان آن ها متغیر خستگی از کلاس بالاترین قدرت پیش بینی کنندگی را دارد. بنابراین محیط های آموزشی باید به دنبال پرورش هیجان-های مثبت و کاهش هیجان های منفی در دانش آموزان از طریق بالاتر بردنکیفیت آموزش معلمان باشد.