اثر سالسالات بر روی فاکتورهای بیوشیمیایی و اختلال عملکرد اندوتلیوم بیماران مبتلا به دیابت

پاسخ دهی نامناسب عروق ناشی از اختلال عملکرد اندوتلیوم در بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 به خوبی شناخته شده است. ولی در مورد اثر داروهایی همچون سالسالات در کاهش سرعت پیشرفت دیابت و جنبه های اندوتلیومی آن اختلاف نظر وجود دارد. هدف از انجام این مطالعه، ارزیابی اثر سالسالات بر روی برخی متغیرهای سرمی و وابسته به اندوتلیوم در افراد مبتلا به اختلال تحمل گلوکز و موارد جدید با تشخیص دیابت بود.
بیماران دچار اختلال تحمل گلوکز و موارد جدید تشخیص دیابت از بین مراجعین به مرکز تحقیقات غدد اصفهان بین ماه های بهمن 1387 و تیر 1388 انتخاب شدند. در ابتدا اخذ شرح حال و معاینه ی فیزیکی و همچنین نمونه گیری خون جهت بررسی HbA1C، کلسترول تام، HDL (High density lipoprotein)، LDL (Low density lipoprotein)، AST (Aspartate aminotransferase)، تری گلیسرید (Triglyceride یا TG) و انسولین سرم انجام شد. سپس بررسی اتساع وابسته به جریان (Flow mediated dilatation یا FMD) انجام گردید. بیماران به صورت تصادفی به دو گروه برای دریافت 5/1 گرم سالسالات (2 × 750 میلی گرم) دو بار در روز یا دارونما برای 3 ماه تقسیم شدند. بعد از 3 ماه، نمونه گیری خون و FMD به طور مجدد انجام گردید. قبل و بعد از مداخله داده ها ثبت شد و مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
40 بیمار شامل 8 مرد و 32 زن وارد این مطالعه شدند. میانگین سنی آن ها 67/6 ± 15/47 سال بود. در گروه تحت درمان با سالسالات قند ناشتای خون (Fasting blood sugar یا FBS) و تعداد گلبول های سفید خون (White blood cell یا WBC) به طور معنی داری کاهش و CRP (C-reactive protein) افزایش داشت. همچنین FMD به طور معنی داری در گروه مورد مداخله افزایش یافت (004/0 > P). سایر متغیرها تغییر چشمگیری نداشتند.
سالسالات در بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 به خوبی تحمل می شود و می تواند سطح FBS بیماران و همچنین عملکرد اندوتلیال آن ها را بهبود بخشد، ولی بررسی در مورد ایمن بودن مصرف طولانی مدت دارو در جامعه نیازمند مطالعات بیشتر است.