بررسی شیوع ناشنوایی و غربال گری شنوایی در نوزادان شهر اصفهان

فرایند بیماریابی شنوایی نوزادان، مداخله ای زود هنگام جهت شناسایی نوزادان با اختلال کاهش شنوایی یا کری حسی-عصبی است. هدف بیماریابی، تشخیص زود هنگام مواردی است که مداخله یا درمان سریع را برای ممانعت از ایجاد نقایص و معلولیت های بعدی ایجاب می نماید. EOAE (Evoked otoacoustic emissions) یکی از آزمون های بیماریابی است. این مطالعه به منظور بررسی و تشخیص به موقع اختلال شنوایی در نوزادان برای مداخله ی زودهنگام، جهت پیشگیری از اختلال گفتاری آن ها انجام شد.
این مطالعه به صورت توصیفی مقطعی در بیمارستان بهارستان اصفهان بر روی 1232 نوزاد متولد شده در سال های 1389-1387 انجام شد. نوزادان قبل از یک ماهگی با آزمون TEOAE (Transient evoked otoacoustic emissions) بررسی شدند. نوزادانی که TEOAE مختل داشتند به عنوان نوازادن با اختلال شنوایی معرفی شدند.
شیوع کاهش شنوایی در در این مطالعه 8/4 در 1000 تولد زنده به دست آمد. نوزادانی که بیشتر از 60 درصد پاسخ داشتند از این تست قبول شدند. 50 درصد نوزادانی که در دو مرحله آزمون آن ها منفی شد فاقد عامل خطر بودند و 50 درصد بقیه، دارای عوامل خطر از جمله داشتن ژن ناشنوایی در خانواده، مننژیت باکتریال و پره ماچوریتی (سن کمتر از هفته ی 32 بارداری) همراه با تهویه ی مکانیکی طولانی مدت بودند.
با توجه به شیوع اختلال شنوایی در این مطالعه اهمیت شنوایی در رشد و تکامل گفتار و زبان کودک، عدم شک به کم شنوایی نوزادان توسط والدین، غربال گری فراگیر شنوایی نوزادان ضروری است و تحقیق و کارشناسی جهت ارزیابی عملکرد مراکز غربال گری کم شنوایی در ایران لازم به نظر می رسد.