شفاء بخشی عسل در قرآن و احادیث

عسل، یک ماده غذایی ارزشمند شامل کربوهیدرات ها، آنزیم ها، آمینواسیدها، اسیدهای آلی، مواد معدنی، ترکیبات آروماتیک، پیگمان ها، موم ها و دانه های گرده است.
عسل از جمله طعام های مهمی است که در قرآن به آن اشاره شده است. به طوری که در سوره مبارکه نحل، آیه شریفه 69 می فرماید: «... فیه شفاء للناس...»در آن درمان بیماری های مردم است.... این پژوهش به منظور درک تاثیر عسل در درمان بیماری ها که در قرآن کریم به آن اشاره شده است و دستیابی به غذایی کامل و بی ضرر خصوصا برای کهنسالان انجام شده است.
تعداد 5 کندو در 40 کیلومتری جاده کرج- چالوس به نام «سیراچال»، قرار داده شد. پس از جمع آوری عسل میزان قندهای گلوکز، فروکتوز و ساکارز با روش یدومتری در آزمایشگاه سنجش و شمارش دانه های گرده عسل با روش Sawyer انجام شد.
نتایج نشان داد، میانگین نسبت فروکتور به گلوکز در عسل 97/0 است. بنابراین میزان فروکتوز عسل زیاد است و تقریبا با میزان گلوکز عسل برابری می کند. 89% گیاهانی که گرده شان در عسل وجود داشته، دارویی بوده اند.
فروکتوز برای جذب شدن در هر سلول غیر کبدی باید ابتدا به گلوکز تبدیل شود. به این ترتیب فرآیند تجزیه و نهایتا جذب طولانی تر می شود و در مدت زمان بیشتری نیاز انرژتیک بدن را تامین می کند. تجمع زیاد گلوکز در خون اتفاق نمی افتد و بدن فرصت کافی برای جذب مستمر آن را خواهد داشت و برای افراد کهنسال، مصرف عسل به جای قند به مراتب بهتر است. در این زمینه در حدیثی از پیامبر اکرم (ص) است که مردم را به خوردن عسل توصیه می کنند و در ضمن آن را شیرین ترین طعام معرفی می کنند. بعد از گذشت 1400 سال، اکنون پژوهش ها گویای شیرین تر بودن فروکتوز نسبت به گلوکز است که سهم مهمی از قندهای عسل را داراست و گفته پیامبر نیز که حاکی از علم لدنی ایشان است، سفارش به مصرف غذای سالم را در بر دارد. دارویی بودن اکثر گیاهانی که گرده شان در عسل یافت شده ما را به یاد آیه شریفه 68 سوره مبارکه نحل می اندازد که می فرماید:«و اوحی ربک الی النحل...» و پروردگارت به زنبورهای عسل الهام کرد.... به یقین چیزی جز الهام و وحی نمی تواند زنبورهای عسل را تا این اندازه هدفمند به سوی گیاهان با ارزش و دارویی بفرستد و از این رهگذر ما را بهره مند سازد.