سازمان و مطالعه تاثیر نظام های کاری با عملکرد بالا بر عملکرد آن و بررسی و نقش میانجی انعطاف پذیری منابع انسانی

در سال های اخیر، نظام های کاری با عملکرد بالا و تاثیر آن بر سایر متغیرهای سازمانی، همچون عملکرد سازمان و انعطاف پذیری منابع انسانی مورد توجه بسیاری از پژوهشگران قرار گرفته است. تا کنون در این زمینه پژوهش میدانی در سطح فردی و یا سازمانی انجام نشده است.
این پژوهش به مطالعه تاثیر به کارگیری نظام های کاری با عملکرد بالا بر افزایش عملکرد سازمانی و همچنین بررسی نقش میانجی انعطاف پذیری منابع انسانی در این ارتباط می پردازد. روش تحقیق توصیفی و از نوع همبستگی است. جامعه آماری، شرکت های تجاری مستقر در منطقه 6 تهران بوده که به صورت تصادفی، 51 شرکت به عنوان نمونه انتخاب شده اند. نتایج نشان داده است که بین نظام های کاری با عملکرد بالا و انعطاف پذیری منابع انسانی با عملکرد بالا رابطه مثبت معناداری وجود دارد. همچنین مشخص شده است که انعطاف پذیری منابع انسانی نقش میانجی گر رابطه بین HPWS و عملکرد را ایفا می کند. در پایان، بر مبنای این یافته ها، پیشنهاداتی برای پژوهش های آتی ارائه شده است.