بررسی آگاهی و نگرش بهورزان استان گیلان در زمینه بهداشت روان در سال 1388

بهداشت روان علمی است برای بهتر زیستن و رفاه اجتماعی که تمام زوایای زندگی را در بر می گیرد. بهداشت روان، دانش و هنری است که به افراد کمک می کند تا با ایجاد روش هایی صحیح از لحاظ روانی عاطفی بتوانند با محیط خود سازگاری نموده و راه حل های مطلوب تری را برای حل مشکلاتشان انتخاب نمایند. پژوهش حاضربا بررسی از نوع توصیفی – مقطعی و روش جمع آوری داده هابا استفاده از پرسشنامه نگرش سنجی و آگاهی انجام شده است، تجزیه و تحلیل داده های پژوهشی به کمک نرم افزار SPSSو از آزمونهای ناپارامتری کا اسکوئر استفاده شد.. از 1512 نفر بهورز شرکت کننده در طرح، 869 نفر (57.5%)زن و 643 نفر (42.5%) مرد و میانگین سن بهورزان (38.21) سال با انحراف معیار (7.782 +_)بوده همچنین میانگین سابقه ی کار بهورزان (15.89) سال با انحراف معیار(7.926 +_) بوده است. بین سن، جنس و سابقه ی کار بهورزان و سطوح آگاهی و نگرش رابطه ی معنی دار آماری وجود داشت به طوری که سطوح آگاهی و نگرش بهورزان زن نسبت به بهورزان مرد بیشتر بود ه و باافزایش سن و سابقه ی کار کاهش می یافت در حالیکه در کشورهای در حال توسعه دیدگاه های منفی نسبت به بیماری روانی به دلیل عدم درک درست در بین مردم رواج دارد و این گونه نگرش منفی معمولا«ریشه در اعتقادات سنتی جوامع و ارتباط داشتن با عوامل ماوراءالطبیعه با بیماری های روانی، عقب ماندگی ذهنی و مشکلات رفتاری توام می دانستند، دراین بررسی 1438نفر (95%) بهورزان علت بیماری روانی را سحر و جادو و 1321 نفر (82.5%) بهورزان گرفتن دعا را باعث بهبودی بیماری روانی نمی دانستند و1463نفر (91.4%) بهورز، بیماری روانی را واگیر دار نمی دانستند و1163نفر (72%)بهورزان اعتقاد داشتند صرع قابل پیشگیری است و 1172 نفر (73.2 %) بهورزصرع را قابل درمان و 1234 نفر (77.1%) بهورز معتقدبودند که بیماران روانی تحت درمان قادر به انجام فعالیت می باشند.