نقش مطلوبیت اجتماعی، سلامت روانی و خودکارآمدی در پیش بینی پیشرفت تحصیلی دانش آموزان دختر

هدف این مطالعه، تعیین نقش مطلوبیت اجتماعی، سلامت روانی و خودکارآمدی در پیش بینی پیشرفت تحصیلی دانش آموزان عادی و تیزهوش است. نمونه ی این پژوهش، شامل 240 دانش آموز دختر بود که از میان دانش آموزان پایه های دوم و سوم دبیرستان های عادی و تیزهوش شهر اردبیل به صورت تصادفی ساده انتخاب شدند. برای جمع آوری داده ها از مقیاس تحریف واقعیت، پرسشنامه ی سلامت عمومی و مقیاس خودکارآمدی استفاده شد. نتایج پژوهش نشان داد که تحریف واقعیت (52/0 در مقابل 29/0-)، سلامت روانی(21/0 در مقابل 24/0) و خودکارآمدی(21/0 در مقابل 38/0) با پیشرفت تحصیلی دانش آموزان عادی و تیزهوش رابطه ی مثبت معنی داری دارند. همچنین تحلیل رگرسیون چند متغیری نشان داد که حدود 12 درصد واریانس مربوط به پیشرفت تحصیلی دانش آموزان تیز هوش توسط متغیرهای مطلوبیت اجتماعی، سلامت روانی و خودکارآمدی تبیین می شود؛ در صورتی که در دانش آموزان عادی این مقدار حدود 31 درصد بود. این نتایج نشان می دهد که سطح پایین مطلوبیت اجتماعی و سطوح بالای سلامت روانی و خودکارآمدی، پیشرفت تحصیلی را افزایش می دهند.