بررسی ایندکس تاثیر وضعیت دهان بر فعالیت روزانه (OIDP) در بیماران مراجعه کننده به کلینیک درمانی دانشکده دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی تهران

تاثیر وضعیت دهان بر فعالیت روزانه، یکی از شاخص های کیفیت زندگی مرتبط با سلامت دهان است که عواقب فیزیکی، اجتماعی و روانی ناشی از وضعیت سلامت دهان را مورد سنجش قرار می دهد. هدف این مطالعه، بررسی این شاخص در بیماران مراجعه کننده به دانشکده دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی تهران بود.

499 بیمار مراجعه کننده به کلینیک درمانی دانشکده دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی تهران در بهار سال 1390 در این مطالعه شرکت کردند و برای پاسخ به سوالات مربوط به شاخص ارزیابی اثرات وضعیت دهان بر فعالیت روزانه و ویژگی های دموگرافیک شامل جنس، سن و وضعیت تحصیلات قبل از دریافت هرگونه درمانی، مورد مصاحبه قرار گرفتند. آنالیز داده ها با روش آماری رگرسیون خطی انجام شد.

6/85% بیماران اظهار داشتند که در طی 6 ماه اخیر حداقل یک اثر وضعیت دهان بر فعالیت روزانه را تجربه کردند. بیشترین فعالیت مختل شده غذا خوردن (1/50%)، لبخند زدن و نشان دادن دندان ها بدون خجالت (8/12%) بوده است. میانگین امتیاز OIDP برای جمعیت مورد بررسی 6/5 و دامنه تغییرات آن بین 0 و 36 بود. مدل رگرسیون خطی که تاثیر متغیرهای جنس، سن و سال های تحصیل را بررسی می کرد نشان داد که افراد مسن و کسانی که تحصیلات کمتری داشتند، امتیاز OIDP بالاتری را کسب کردند.

در این مطالعه اثرات وضعیت دهان بر فعالیت روزانه آشکار بود. ارتباط بین سن، تحصیلات کم و افزایش تاثیر وضعیت دهان بر فعالیت های روزمره بر لزوم ارایه مراقبت های دهان و دندان پیشگیرانه جامع تر در بالغین، به ویژه در افرادی که از سطح تحصیلات کمتری برخوردارند، دلالت دارد.