مقایسه ی روش های کشت و PCR برای تشخیص اختصاصی سودوموناس آئروژینوزا و فراوانی درصد مقاومت به آنتی بیوتیک ها بر روی نمونه های بالینی

سودوموناس آئروژینوزا یک پاتوژن فرصت طلب بیمارستانی مهم گرم منفی است. به دلیل داشتن مقاومت ذاتی و اکتسابی به آنتی بیوتیک های متعدد، نامطلوب شناخته شده است. روش های متفاوتی در آزمایشگاه بالینی برای تشخیص سودوموناس آئروژینوزا اعمال می شود. هدف از این مطالعه، مقایسه ی روش های فنوتیپی و تکنیک واکنش زنجیره ای پلیمراز (Polymerase chain reaction یا PCR) برای شناسایی سودوموناس آئروژینوزا و فراوانی درصد مقاومت به آنتی بیوتیک ها بر روی نمونه های بالینی بیماران بستری در بیمارستان ولی عصر (عج) زنجان بود.
در این مطالعه، 70 سویه ی سودوموناس آئروژینوزا که از نمونه های بالینی متفاوت جدا شده بودند، به کار گرفته شد و وجود سودوموناس آئروژینوزا به واسطه ی قرار گرفتن روی محیط کشت ترکیبی (مولر هینتون آگار، بلاد آگار و مکانکی آگار) و همچنین انجام تست های بیوشیمیایی پایه مورد بررسی قرار گرفت. پس از کشت، آنتی بیوگرام به روش Kirby-Bauer در کنار آنتی بیوتیک های مختلف انجام شد. سپس DNA ژنومیک باکتری استخراج شده و توالی هدف مورد نظر به نام ژن اگزوتوکسین A تکثیر یافت.
در کل 300 ایزوله در این مطالعه آنالیز شد که 70 ایزوله به وسیله ی تست های فنوتیپی به عنوان سودوموناس آئروژینوزا شناسایی شده است. ژن ETA (Exotoxin A) در 66 ایزوله ی آن از طریق PCR برای پرایمرهای اختصاصی ژن اگزوتوکسین A مثبت بودند. بیشترین میزان مقاومت نسبت به آنتی بیوتیک های مروپنم، سفوتاکسیم و سفتازیدیم و کمترین مقاومت نسبت به آنتی بیوتیک های سیپروفلوکساسین یا پیپراسیلین بود.
این نتایج نشانگر آن است که روش PCR ذکر شده در بالا می تواند تشخیصی با حساسیت بالا، آسان، سریع و اختصاصی برای سودوموناس آئروژینوزا در نمونه های بالینی فراهم کند. همچنین دقت در انتخاب آنتی بیوتیک مناسب برای درمان، از ایجاد سویه های مقاوم جلوگیری خواهد نمود.