اثر تجویز طولانی مدت سیلی مارین بر پاسخ انقباضی و شل شدگی آئورت سینه ای موش صحرایی دیابتی

بیماری دیابت قندی با افزایش رخداد بیماری های قلبی عروقی همراه می باشد. از آنجا که شواهدی مبنی بر اثر ضد دیابتی سیلی مارین وجود دارد، در این تحقیق اثر تجویز دراز مدت این ماده بر پاسخ انقباضی و رفع انقباضی آئورت سینه ای ایزوله در مدل تجربی دیابت در موش صحرائی نر مورد بررسی قرار گرفت.

در این مطالعه تجربی، موش های صحرایی نر به پنج گروه کنترل، کنترل تحت تیمار با سیلی مارین (100 میلی گرم بر کیلوگرم)، دیابتی، و دو گروه دیابتی تحت تیمار با سیلی مارین (50 و 100 میلی گرم بر کیلوگرم) تقسیم شدند. سیلی مارین 10 روز پس از تزریق استرپتوزوتوسین به مدت 4 هفته (داخل صفاقی و روزانه) تجویز شد. در انتها، پاسخ انقباضی حلقه های آئورت سینه ای به کلرور پتاسیم و فنیل افرین و شل شدگی به استیل کولین با استفاده از بساط بافت ایزوله مورد سنجش قرار گرفت.

حداکثر پاسخ انقباضی آئورت سینه ای به طور معناداری در گروه دیابتی تحت تیمار با سیلی مارین به کلرور پتاسیم در دوز بالا (05/0>P) و فنیل افرین در هر دو دوز (05/0>P و 01/0>P) کمتر از گروه دیابتی بود. به علاوه، حداکثر پاسخ شل شدگی حلقه های آئورتی به استیل کولین فقط در گروه دیابتی تحت تیمار با دوز بالای سیلی مارین در مقایسه با گروه دیابتی بیشتر و معنی دار بود (05/0>P). در ضمن، حداکثر پاسخ شل شدگی در گروه کنترل تحت تیمار با دوز بالای سیلی مارین به طور معنی دار بیشتر از گروه کنترل بود (05/0>P).

تجویز دراز مدت سیلی مارین موجب کاهش پاسخ انقباضی و افزایش پاسخ شل شدگی در بافت آئورت موش صحرائی دیابتی می گردد که این در جلوگیری از برخی عوارض عروقی دیابت در دراز مدت می تواند سودمند باشد.