بررسی اثر پارامترهای حالت مختلف در اصلاح یک مدل کشسانی خمیری در قالب مدل های با سطح حدی

با پیشرفت تکنولوژی در عرصه های مختلف، تجهیزات آزمایشگاهی نیز روز به روز پیشرفته تر می شوند. همگام با پیشرفت هایی که از مطالعات آزمایشگاهی حاصل می شود، نیاز به ارائه ی مدل های مناسب برای پیش بینی دقیق تر رفتار خاک، بیش از هر زمان دیگر احساس می شود. با مطرح شدن مفهوم حالت بحرانی و دائمی در مسائل مکانیک خاک، تحول عظیمی در مهندسی ژئوتکنیک پدید آمد. این تحول با ارائه ی مدل هایی در چهارچوب حالت بحرانی همراه شد. مدل های ارائه شده در این غالب، علی رغم موفقیت مناسب در پیش بینی رفتار خاک های رسی، در رفتار خاک های غیرچسبنده موفق نبودند. با مطرح شدن مفهوم پارامتر حالت و تایید آن در یافته های آزمایشگاهی، ایده ی استفاده از این پارامتر در مدل های رفتاری مطرح و این نقطه ی ضعف به طور قابل توجهی جبران شد. در این نوشتار، با اصلاح یک مدل کشسانی خمیری از خانواده ی مدل های با سطح حدی اثر پارامترهای حالت مختلف در بهبود پیش بینی مدل نشان داده شده است. سه پارامتر حالت $p s i$، $I_s$ و $R S R$ به طور مجزا به سه شیوه در فرمولاسیون مدل وارد شده است و توانایی پارامترهای حالت مختلف در اصلاح مدل اصلی با استفاده از نتایج آزمایشگاهی بر روی ماسه ی T o y o u r a ارزیابی شد.