تاثیر الگوی کاشت و تراکم بادشکن زنده بر میزان سرعت باد در دشت حسین آباد سربیشه

از مهم ترین ویژگی های مناطق خشک تاثیر باد و فرسایش بادی می باشد که روند بیابانزایی را تشدید می کند. یکی از منابع اصلی فرسایش و برداشت ماسه در مناطق بیابانی، مزراع می باشند. از دیگر سو بادشکن تاثیر زیادی در کاهش سرعت باد و ایجاد میکروکلیما در پشت و جلو بادشکن دارد. دشت حسین آباد سربیشه جزو مناطق بیابانی به شمار می رود و در معرض وزش بادهای 120 روزه قرار دارد. در این تحقیق بادشکن زنده از نوع علوفه ای (Zea mays و Sorghum bicolor) با دو آرایش و سه تراکم مختلف در سه تکرار و عمود به جهت باد غالب منطقه ایجاد و سرعت باد در فواصل معین در جلو و پشت بادشکن پایش گردید. نتایج حاصل از تجزیه و تحلیل آماری داده های باد نشان داد که آرایش مثلثی و تراکم ناشی از فاصله کاشت 60 سانتی متر بر روی ردیف مطلوب ترین آرایش و تراکم در کاهش سرعت باد می باشد و مسافت بیشتری از پشت بادشکن را محافظت نموده و به عنوان موثرترین بادشکن در منطقه مورد نظر پیشنهاد می گردد.