تعیین بهترین مدل پرایمینگ بذر برای بهبود جوانه زنی و بنیه گیاهچه گندمیان پایا

در اصلاح و احیاء مراتع توجه به مرحله جوانه زنی و استقرارگراس های پایا که حساس به تنشهای محیطی می باشد ضروری به نظر می رسد. بدین منظور تکنیک پرایمینگ بذر جهت بهبود سرعت جوانه زنی و بنیه گیاهچه پنج گراس چند ساله فصل سرد مرتعی شامل Bromus confinis، Elymus elongatum، Agropyron pectiniform، Festuca ovina و Festuca arundinaceae با استفاده از ماده اسمتیک پلی اتیلن گلایکول (PEG 8000) در غلظتهای 0، 5/0، 1، 5/1، 2 و 5/2 مگاپاسکال (MP) برای دوره های نگهداری صفر، 2، 4، 6 و 8 روز (D) مورد ارزیابی قرار گرفت. این آزمایش به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی در 4 تکرار اجرا شد. نتایج تجزیه واریانس نشان داد که تفاوت بین تمامی عوامل مورد مطالعه و اثرات متقابل آنها برای سرعت جوانه زنی و اجزاء گیاهچه بسیار معنی داربود (P<0.01). تاثیر پرایمینگ بذر بر افزایش سرعت جوانه زنی نسبت به شاهد (بذر پرایم نشده) مثبت بود و به طور خاص برای گونه های B. confinis، pectiniforme. A و E. elongatum (2 روز نگهداری و 2 مگاپاسکال) به ترتیب 9/127، 8/77 و 5/66 درصد افزایش و برای گونه F. arundinaceae (6 روز و 5/1 مگاپاسکال) 5/96 % افزایش را سبب شد و کمترین تاثیر در گونه F. ovina (4 روز و 5/2 مگاپاسکال) با 15 % افزایش نسبت به شاهد مشاهده شد. روابط رگرسیونی نشان داد که با افزایش غلظت PEG وزن خشک ریشه چه و ساقه چه برای تمامی گونه ها به جز F. arundinaceae و F. ovinaکاهش یافت. همچنین بیشترین کاهش وزن خشک ریشه چه و ساقه چه را دو گونه دانه درشت E. elongatum و B. confines با افزایش دوره نگهداری بذر (بیشتر از دو روز) و کاهش غلظت PEG نشان دادند. به طورکلی نتایج این تحقیق نشان داد که افزایش غلظت PEG تا حدود 2 و 5/2 مگاپاسکال و کاهش مدت نگهداری بذر تا 2 روز می تواند در موفقیت تکنیک پرایمینگ بذر گراس ها نقش موثرتری ایفا کند و شاید گونه های دانه ریز پاسخ بهتری به پرایمینگ بذر جهت بهبود جوانه زنی و استقرار نسبت به دانه درشت نشان دهند.