تاثیر خستگی بر یادگیری احترازی غیر فعال و بر همکنش آن با داروی سیمواستاتین در موشهای صحرایی نر نژاد ویستار

در تحقیق حاضر، اثرات خستگی بر یادگیری احترازی غیر فعال و برهم کنش آن با داروی سیمواستاتین که دارای اثرات نورون زایی می باشد در موش های صحرایی نر مورد بررسی قرار گرفت.
در این تحقیق تجربی، 40 سر رت نر نژاد ویستار با محدوده وزنی 350- 300 گرم به چهار گروه تقسیم شدند: گروه کنترل: رت های دست نخورده،گروه شم: دریافت کننده حلال (سالین) و گروه های تجربی 1 و 2 که به ترتیب حلال (سالین) و داروی سیمواستاتین به میزان mg/kg1 به مدت 35 روز از طریق گاواژ دریافت کردند و در معرض شنای اجباری قرار گرفتند (10n=). سپس تست های رفتاری با استفاده از دستگاه یادگیری احترازی غیر فعال (PAL) انجام گرفت و هورمون های کورتیزول و تستوسترون سنجش شد.
خستگی میزان یادگیری را در گروه تجربی 1 کاهش داد (001/0>p)، در حالی که سیمواستاتین در گروه تجربی 2 یادگیری را در مقایسه با گروه های کنترل، شم و تجربی 1 افزایش معنی داری داد (001/0>p). همچنین خستگی در اثر شنای طولانی مدت، کاهش معنی دار هورمون تستوسترون (001/0>p) و افزایش معنی دار هورمون کورتیزول (001/0>p) گروه های تجربی را نسبت به گروه کنترل و شم نشان داد.
خستگی در اثر شنای طولانی مدت، موجب کاهش یادگیری می شود، در حالی که داروی سیمواستاتین در جلوگیری از کاهش یادگیری و حافظه در رت های خسته موثر است.