بررسی اثربخشی امگا- 3 بر حملات گرگرفتگی درزمان یائسگی در مقایسه با دارونما

با توجه به عوارض درمان هورمونی و موارد منع مصرف آن، امروزه در درمان گرگرفتگی به درمان های غیرهورمونی توجه شده است. ما در این مطالعه اثربخشی امگا-3 را در بهبود گرگرفتگی مورد بررسی قرار دادیم.
در این کارآزمایی بالینی تصادفی شده دو سوکور، دو گروه 30 نفری از زنان یائسه با علائم گر گرفتگی با متوسط زمان علائم 12 ماه (از 6 تا 18 ماه)، وارد مطالعه شده و پس از انطباق با معیارهای ورود و خروج، به طور تصادفی در دو گروه مصرف کننده امگا-3 و دارونما قرار گرفتند. زنان مورد مطالعه در گروه امگا-3 به مدت سه ماه امگا-3 (دوز روزانه mg 1000) را مصرف کردند. در گروه دارونما، زنان دارونما با شکل مشابه امگا-3 به صورت روزانه به مدت 3 ماه دریافت کردند. برای ارزیابی شدت گرگرفتگی بیماران از پرسش نامه امتیازدهی منوپوز (Menopause Rating Scale: (MRS استفاده شد. برای ارزیابی تعداد حملات گرگرفتگی از شمارش تعداد حملات استفاده شد. شدت و تعداد حملات گر گرفتگی شرکت کنندگان در مطالعه، قبل از مطالعه و سپس هر ماه تا پایان ماه سوم از شروع درمان اندازه گیری و مقایسه شد.
متوسط سن شرکت کنندگان، شروع علائم گرگرفتگی، و شدت و تعداد حملات گر گرفتگی قبل از مداخله در دو گروه امگا-3 و دارونما اختلاف معنی داری نداشت. شدت حملات در پایان ماه سوم مصرف در گروه امگا-3 کاهش معنی داری نشان داد (005/0=p)، ولی شدت حملات سه ماه و شش ماه پس از درمان در هر دو گروه مشابه بود.
درمان امگا-3 با دوز روزانه mg 1000 موجب کاهش شدت حملات گرگرفتگی می شود، ولی تاثیری بر روی تعداد حملات ندارد.