اثربخشی روش تصحیح نارساخوانی دیویس بر عملکرد خواندن کودکان نارساخوان

این پژوهش، به منظور تعیین اثربخشی روش تصحیح نارساخوانی دیویس بر عملکرد خواندن دانش آموزان پسر پایه سوم ابتدایی نارساخوان انجام گرفت.
پژوهش از نوع آزمایشی با طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه گواه بود. تعداد کل جامعه آماری پژوهش 55 هزار و 824 دانش آموز عادی سوم دبستان بود که از بین آن ها 20 دانش آموز نارساخوان به شیوه نمونه گیری تصادفی خوشه ایچند مرحله ای انتخاب، و به روش تصادفی در گروه های آزمایش و گواه گمارده شد. ابزارها عبارت از فهرست وارسی شناسایی کودکان نارساخوان انجمن روان پزشکی آمریکا (1384)، مقیاس هوش وکسلر کودکان 1969، و آزمون خواندن و نارساخوانی کرمی نوری و مرادی (1384) بود. گروه آزمایش برنامه مداخله دیویس 1994 را در 16 جلسه نیم ساعتی به صورت انفرادی دریافت کرد. پس از پایان مداخله، از هر دو گروه، آزمون خواندن و نارساخوانی به اجرا در آمد. داده های به-دست آمده با روش آماری تحلیل کواریانس تحلیل شد.
یافته ها نشان داد، روش دیویس بر عملکرد خواندن کودکان نارساخوان موثر است. این نتایج در پیگیری یک سال و سه ماهه نیز تایید شد.
روش دیویس روش موثری برای بهبود عملکرد خواندن دانش آموزان نارساخوان به نظر می رسد. با این روش حیطه های مختلف خواندن این دانش آموزان را می توان تقویت کرد. بنابراین معلمان و درمانگران می توانند، روش دیویس را به عنوان یک مداخله اثربخش برای دانش-آموزان نارساخوان به کارگیرند، و مشکلاتی مانند عدم توجه و تعادل آن ها را نیز بر طرف سازند.