رابطه نام شخصی افراد با حرمت خود و خودپنداره آن ها

هدف از انجام این مطالعه تعیین رابطه احتمالی نام شخصی افراد با حرمت خود و خودپنداره آن ها بوده است.
روش مطالعه مقطعی و جامعه پژوهشی این مطالعه کلیه دانشجویان در سه دانشگاه دولتی تهران، علامه طباطبایی و شهید بهشتی در شهر تهران (به تعداد تقریبی 60000 دانشجو) بود. از میان آن ها 404 نفر (224 مرد، 180 زن) از دانشجویان به شیوه نمونه گیری دردسترس انتخاب شدند و به یک پرسشنامه محقق ساخته پیرامون نظرات و احساسشان نسبت به نام شخصی خود و همچنین مقیاس حرمت خود روزنبرگ (1965) و مقیاس خودپنداره ساراسوات (1984) پاسخ دادند. داده ها به وسیله آزمون تی استودنت و تحلیل واریانس یک راهه مورد تحلیل قرار گرفت.
نتایج حاکی از آن بود که نمرات افراد تک اسمی در مقیاس حرمت خود و خود-پنداره نسبت به آن هایی که در خانواده و توسط دوستان و همسالان با دو یا چند نام مورد خطاب قرار می گیرند، به طور معناداری بالاتر است. به علاوه افرادی که احساس خوشایندی نسبت به نام خود داشتند و آن هایی که نام خود را هم سنخ با خود و خانواده خویش می دانستند، نسبت به گروه مقابل خود، در مقیاس حرمت خود و خودپنداره نمرات بالاتری کسب کردند.
به نظر می رسد که نام شخصی هر فرد به عنوان جلوه بیرونی حرمت خود و خودپنداره او در حکم لباس اجتماعی و یکی از ابعاد پرارجاع در زندگی هر انسانی، با کیفیت حرمت خود و خودپنداره افراد رابطه دارد. نتایج این مطالعه پیامدهای عمیق و گسترده انتخاب نام برای فرزندان توسط والدین را برجسته می سازد.