بررسی رابطه میان هوش هیجانی با خودکارآمدی و رضایت شغلی پرستاران مراکز آموزش و درمانی شهرستان تبریز

مهم ترین هدف هر سازمان دستیابی به بالاترین سطح بهره وری ممکن یا بهره وری بهینه است و نیروی انسانی ماهر و کارآمد یکی از مهم ترین ابزارها برای رسیدن به هدف های سازمان است زیرا نیروی انسانی نقش مهمی در افزایش و کاهش بهره وری سازمان دارد. هدف از مطالعه حاضر سنجش رابطه بین هوش هیجانی با خود کار آمدی ورضایت شغلی در پرستاران مراکز آموزشی درمانی شهرستان تبریز می باشد.

این مطالعه یک پژوهش همبستگی می باشد. نمونه پژوهش که شامل100 نفر از پرستاران مراکز آموزش و درمانی تبریز است از ده مرکز آموزش و درمانی تبریز با جامعه آماری بیش از 3500 نفر را تشکیل می دهند که با روش نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب شده است. جمع آوری داده ها با پرسشنامه هوش هیجانی(Austin، 2004) و پرسشنامه توصیف شغل (Smith, و همکاران، 1969) و خودکارآمدی،Sherer & Madox)، 1982 (انجام شده است. روایی این پرشسنامه از طریق اعتبار محتوایی وپایایی آن از طریق آلفای کرونباخ اندازه گیری شدکه برای تنظیم هوش هیجانی 80/0، تنظیم عواطف 55/0، بهره وری 59/0و ارزیابی 54/0 بدست آمده است.داده ها با استفاده از نرم افزار اس پی اس اس نسخه 16 تجزیه وتحلیل شده است. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از ضریب همبستگی ساده و رگرسیون چندگانه استفاده شده است. برای بررسی فرضیه ها ازضریب همبستگی ساده استفاده گردیده است.

تعداد افراد مورد مطالعه100 نفر از پرستاران و سرپرستاران مراکز آموزشی و درمانی تبریز بابازه ی سنی پرستاران30-22وسرپرستاران40-28 می باشد. بر اساس یافته های پژوهش حاضر، وجود همبستگی میان هوش هیجانی با رضایت شغلی با ضریب همبستگی 36/0 و در در سطح 01/0 معنادار می باشد. علاوه براین همبستگی میان هوش هیجانی و خود کارآمدی با ضریب همبستگی 30/0 در سطح 01/0 معنادار بوده است ودر خصوص همبستگی رضایت شغلی وخود کارآمدی نیز ضریب همبستگی 62/0 بدست آمده است.

نتایج حاصل از پژوهش وجود رابطه میان هوش هیجانی و خودکارآمدی و هوش هیجانی و رضایت شغلی و خودکارآمدی در پرستاران مراکز آموزشی و درمانی شهرستان تبریز را تایید نموده و همچنین مولفه های هوش هیجانی می تواند رضایت شغلی و خودکارآمدی را پیش بینی کند.