واکنش جوجه های گوشتی سویه آربورآکرز به سطوح مختلف انرژی قابل متابولیسم و لایزین جیره غذایی

به منظور بررسی اثرات سطوح متفاوت انرژی قابل متابولیسم و اسیدآمینه لایزین بر عملکرد، راندمان انرژتیک و صفات لاشه جوجه های گوشتی سویه آربورآکرز، آزمایشی به روش فاکتوریل (انرژی قابل متابولیسم در 2 سطح × لایزین در3 سطح) در قالب طرح کاملا تصادفی با 180 قطعه جوجه گوشتی در3 تکرار و 10 قطعه در هر تکرار در دوره سنی 49 – 1 روزگی اجرا شد. سه گروه جوجه آزمایشی جیره های غذایی با سطح انرژی متابولیسم پیشنهادی در کاتالوگ پرورشی(سطح استاندارد) را با 3 سطح اسید آمینه لایزین (85، 100 و 115 درصد پیشنهادی کاتالوگ) و 3 گروه جوجه آزمایشی دیگر جیره های غذایی حاوی سطح انرژی قابل متابولیسم کمتر (200 کیلوکالری در کیلوگرم کمتر از سطح استاندارد) را با همان سطوح لایزین دریافت کردند. به استثناء دوره سنی14 – 1 روزگی، در بقیه دوره های سنی مصرف خوراک، افزایش وزن و ضریب تبدیل غذایی در سطح انرژی قابل متابولیسم استاندارد بطور معنی داری بهبود یافت (05/0P<). در دوره سنی 28 – 1 روزگی، با کاهش سطح لایزین، خوراک مصرفی و افزایش وزن کاهش پیدا کرد (05/0P<) ولی در بقیه دوره های سنی، صفات تولیدی تحت تاثیر سطوح لایزین قرار نگرفت. نتایج نشان داد که می توان از سطح لایزین 85 درصد پیشنهادی کاتالوگ در دوره پس از 28 روزگی در جیره غذایی استفاده کرد. بررسی داده های راندمان انرژتیک نشان داد که با کاهش سطح انرژی قابل متابولیسم و لایزین، مقادیر AMEn جیره های غذایی در جوجه های گوشتی بطور معنی داری (05/0P<) کاهش می یابد. بازده لاشه و درصد ران تحت تاثیر سطوح انرژی قابل متابولیسم و اسیدآمینه لایزین قرار نگرفت ولی کاهش سطح انرژی قابل متابولیسم و لایزین درصد وزن سینه و مقدار گوشت سینه را در جوجه ها کاهش داد (05/0P<).