تعیین قابلیت هضم و خوش خوراکی تفاله انگور سفید و قرمز در گوسفند

این مطالعه به منظور تعیین قابلیت هضم و خوشخوراکی تفاله انگور در دو واریته قرمز و سفید انجام گرفت. در این آزمایشات ابتدا مواد خوراکی مورد آزمایش مورد تجزیه شیمیایی قرار گرفته و میزان ترکیبات فنلی نیز تعیین شدند. سپس اندازه گیری قابلیت هضم خوراکها به دو روش مستقیم (حیوان زنده in vivo) و آزمایشگاهی (in vitro) و در نهایت خوشخوراکی مواد خوراکی مورد آزمایش انجام پذیرفت. چهار راس گوسفند نر بالغ اخته (با وزن بدن 2/1±40 کیلوگرم) در این آزمایشات مورد استفاده قرار گرفتند. تفاله های انگور قرمز و سفید به ترتیب به نسبت (50:50) با یونجه جایگزین و مخلوط شدند و میران قابلیت هضم تفاله ها و همچنین جیره های آزمایشی تعیین گردیدند. نتایج نشان داد که تفاله انگور قرمز ترکیبات فنلی و کل تانن بیشتری از تفاله انگور سفید داشت که نهایتا«باعث کاهش میزان پروتئین و قابلیت هضم و در نتیجه انرژی قابل متابولیسمی در تفاله انگور قرمز شد. همچنین قابلیت هضم مواد مغذی در جیره پایه بطور معنی داری بالاتر از جیره های آزمایشی حاوی تفاله های انگور قرمز و سفید بود (01/0P<). قابلیت هضم پایین تر تفاله انگور از جیره پایه شاید بدلیل حضور تانن، لیگنین و یا نوع دیواره سلولی در تفاله انگور باشد. قابلیت هضم کمتر تفاله قرمز احتمالا در نتیجه تانن بیشتر در این نوع تفاله است. مقدار خوشخوراکی برای جیره پایه (یونجه) پایین تر از تفاله ها بود. خوشخوراکی تفاله انگور سفید (5/ 45 درصد) بالاتر از تفاله انگور قرمز (16/ 38 درصد) بود و تفاوت معنی داری در خوشخوراکی بین دو تفاله وجود داشت (01/0P<). می توان از این تحقیق نتیجه گیری کرد که تفاله انگور می تواند بعنوان یک منبع خوب فیبری در جیره حیوانات کم تولید برای برآورد احتیاجات انرژی و پروتئین استفاده شود. و برای افزایش ارزش تغذیه ای آن شاید بهتر است که از عمل آوری فیزیکی یا شیمیایی مثل خشک کردن یا سیلو کردن استفاده شود که نیاز به بررسی های بیشتری دارد.