ترمیم میلین با استفاده از پیوند سلول های بنیادی عصبی در نخاع موش صحرایی مدل تخریب غلاف میلین

هدف از این مطالعه، تمایز سلول های استرومایی مغز استخوان به سلول های بنیادی عصبی، سپس ترمیم غلاف میلین توسط این سلول های بنیادی عصبی است.
در این تحقیق سلول های استرومایی مغز استخوان، از استخوان فمور و تیبیای موش صحرایی بالغ نژاد اسپراگو- داولی جداسازی و پس از پاساژ سوم با استفاده از نشانگر فیبرونکتین و CD31 تحت تجزیه و تحلیل ایمونوسیتوشیمی قرار گرفتند. پس از تمایز سلول های استرومایی مغز استخوان به سلول های بنیادی عصبی هویت سلول ها توسط فاکتور نستین و نوروفیلامنت 68 تایید شد. در نخاع موش صحرایی ضایعه ای در قطعه T13توسط اتیدیوم بروماید ایجاد شد و پس از گذشت سه روز سلول های بنیادی عصبی در محل ضایعه به صورت مستقیم پیوند شدند. سه هفته بعد از پیوند، میزان ترمیم میلین در نخاع توسط رنگ آمیزی لوکسال فست بلو ارزیابی شد.
سلول های استرومایی مغز استخوان پس از پاساژ سوم پروتئین فیبرونکتین را به میزان 65/2 ± 7/94 بیان کردند و پس از تمایز آن ها به سلول های بنیادی عصبی این سلول ها نسبت به نشانگرهای نوروفیلامنت 68 (94/0 ± 55/84) و نستین (64/0 ± 15/86) واکنش مثبت نشان دادند در حالی که بیان فیبرونکتین کاهش یافت. سه روز پس از تزریق اتیدیوم بروماید در نخاع موش صحرایی، برای ایجاد مدل تخریب میلین ضایعه ای به طول 43/39 ± 36/1336 میکرومتر ایجاد شد و ترمیم در میلین سه هفته پس از پیوند سلول های بنیادی عصبی مشهود بود.
نتایج مطالعه حاضر نشان می دهد که سلول های بنیادی عصبی مشتق از سلول های استرومایی مغز استخوان پس از پیوند مستقیم در نخاع، قادرند تخریب میلین را در ستون خلفی ترمیم کنند؛ بنابراین این سلول ها در درمان بیماری های سیستم عصبی از قبیل ضایعات نخاعی موثر هستند.