استحکام باند برشی آمالگام به عاج با استفاده از سیستم های چسبنده عاجی

هدف از مطالعه حاضر بررسی آزمایشگاهی استحکام باند برشی آمالگام به عاج با استفاده از 4 سیستم چسبنده عاجی بود.
در این مطالعه تعداد 100 عدد دندان مولر انتخاب و پس از حذف مینا قرصی از عاج به ضخامت 3 میلی متر به دست آمد. هشتاد مورد از این قطعات با استفاده از آمالگام و 4 سیستم چسبنده (20=n) به ترتیب: گروه 1: Scotch Bond Multi-Purpose؛ گروه 2: One Coat Bond؛ گروه 3: PQ1 وگروه 4: Panavia-F و 20 مورد با استفاده از آمالگام و وارنیش ترمیم شدند. سپس نمونه ها پس از ترمیم به مدت 24 ساعت در انکوباتور 37 درجه سانتی گراد قرار گرفتند و درنهایت استحکام باند برشی به روش Push out اندازه گیری شد. اطلاعات به دست آمده با استفاده از آزمون های One Way ANOVA و Duncan مورد آنالیز قرار گرفتند.
میانگین استحکام باند برشی در گروه 1 معادل 9/8±03/21، در گروه 2 معادل 9±47/23، در گروه 3 معادل 8/8±16/13، در گروه 4 معادل 9/8±07/20 و در گروه 5 معادل 7/8±15/14 مگاپاسکال به دست آمد. نتایج آزمون آنالیز واریانس یک طرفه نشان داد که بین گروه های تحت مطالعه تفاوت معنی دار آماری وجود داشت که براساس آزمون Duncan این تفاوت بین گروه های 1 و 3 (008/0P=)، گروه های 1 و 5 (019/0P=)، گروه های 2 و 5 (0008/0P=)، گروه های 4 و 3 (018/0P=) و گروه های 4 و 5 (042/0P=) از نظر آماری معنی دار بود.
نتایج مطالعه حاضر نشان داد که استحکام باند برشی در دندان هایی که توسط مواد ترمیمی و One Coat Bond به عنوان سیستم چسبنده ترمیم شده اند بیشتر از سایر سیستم های چسبنده بوده است.