تصحیح ابیاتی از تیمورنامه هاتفی خرجردی

مثنوی «تیمورنامه»، یکی از آثار حماسی تاریخی ارزشمندی است که مولانا عبدالله هاتفی خرجردی جامی، نظیره گوی معروف عهد تیموری و اوایل عصر صفوی، آن را به تقلید از «اسکندرنامه» نظامی و «شاهنامه» فردوسی به نظم آورده است.
روانی و سادگی، تصاویر و تشبی هات بدیع، توصیفات دل پسند و اغراقهای دلپذیر، این اثر را در ردیف بهترین آثار حماسی دوره مذکور قرار داده است؛ وجود واژگان ترکی و مغولی، لغات نادر و تلفظ های کهن بر ارزشهای لغوی آن افزوده است؛ ارزشهای سبکی و تاریخی این اثر نیز قابل بررسی است.
این اثر را ابوهاشم سید یوشع به سال 1958م. /1337ه.ش. برای اولین بار در مدرس هند به چاپ سنگی رساند. اخیرا نیز محمدرضا قاسم زاده شاندیز آن را به عنوان رساله کارشناسی ارشد تصحیح انتقادی کرده است، اما اهمال در رعایت اصول و مبانی تصحیح و در نتیجه عدم دستیابی به نسخ استوار، مصححان مذکور را دچار اشتباهات و تحریفات فراوانی کرده است.
در این نوشته با دسترسی به نسخ معتبر و مقابله آنها با دو تصحیح فوق، موارد فراوانی از اشتباهات اصلاح شده، برخی از شاخص ترین آنها ذکر گردیده است؛ واژه هایی نظیر تیر مار، قول، چوژه، چرکس و واندکان که در آن دو تصحیح، به درستی قرائت نشده بودند، به تیربار، غول، جره، خیره کش وآیندگان تغییر یافتند.