تحلیل عددی انتشار آلاینده PM10 در هوای شهر تهران با استفاده از مدل TAPM

در این پژوهش با استفاده از یک مدل میان مقیاس موسوم به TAPM نحوه انتشارآلاینده PM10 در هوای شهر تهران به صورت ناحیه ای در مدل و برای تمام سال 2006 شبیه سازی شده است. در این راستا سه دامنه با تفکیک افقی 30، 10 و 3 کیلومتر در نظر گرفته شده و خروجی های آن با درجه تفکیک 3 کیلومتر لحاظ شده است. شرایط همدیدی در این مدل لحاظ نشده است. داده های pm10 از ده ایستگاه مختلف سطح شهر وابسته به شرکت کنترل کیفیت هوای شهر تهران و همچنین سازمان محیط زیست گردآوری شده اند. نتایج حاصل از این شبیه سازی حاکی از آن است غلظت عنصر آلاینده PM10 از شمال به جنوب و از شرق به غرب در شهر تهران افزایش می یابد. حداکثر غلظت در مناطق شهری یازده و دوازده و حداقل آن در مناطق چهار و بیست و یک مشاهده شده است. که این مسئله با جهت باد چه در مدل و چه از طریق رسم گلباد، همخوانی دارد. خروجی مدل نشان می دهد که در رابطه با سطح اطمینان یا شاخص IOA مدل تا 61 درصد شبیه سازی را بدرستی انجام داده است که این میزان بر اساس استاندارد طراحان مدل خوب و معنی دار تلقی می شود. لازم است در اینجا یادآور شویم که مدل برای یک سطح (ناحیه) شبیه سازی انجام می دهد در صورتی که اندازه گیری های واقعی به صورت نقطه ای هستند.