بررسی اثر دو سیستم آبیاری قطره ای و نشتی بر عملکرد، اجزای عملکرد و کارآیی مصرف آب توده سیر همدان

سیستم آبیاری در دو سطح نشتی و تیپ به عنوان عامل اصلی (A)، دو فاصله 8 و 12 سانتی متر فاصله سیرچه ها بر روی ردیف به عنوان فاکتور فرعی (B) و کود ازته در سه سطح 0، 60 و 120 کیلوگرم ازت به عنوان فاکتور فرعی (C) در سه تکرار به اجرا در آمد. نتایج تجزیه مرکب نشان داد که اثر فاصله کاشت بر عملکرد و کارآیی مصرف آب به ترتیب در سطح 1 و 5 درصد معنی دار شد. دو سیسستم آبیاری مورد استفاده، عملکرد تقریبا یکسانی داشته و تفاوت معنی داری بین عملکرد آن ها وجود نداشت. اثر تیمارهای مختلف بر تعداد سیرچه، قطر سیرچه، تعداد پوسته و مقدار ازت موجود در سیرچه ها معنی دار نشد. میانگین حجم آب مصرفی در روش های آبیاری تیپ و نشتی به ترتیب 5/2448 و 4940 مترمکعب بر هکتار محاسبه گردید. این ارقام نشانگر آن است که آبیاری تیپ باعث کاهش تقریبا 50 درصدی در آب مصرفی نسبت به روش نشتی شده است. میانگین کارآیی مصرف آب در دو روش آبیاری تیپ و نشتی به ترتیب 2/5 و 65/2 کیلوگرم بر متر مکعب است. مقایسه میانگین تاثیر سطوح مختلف کودی بر کارآیی مصرف آب نشان داد که بیشترین کارآیی مصرف آب مربوط به سطح کودی 60 کیلوگرم در هکتار با کارایی مصرف آب 1/4 کیلوگرم بر مترمکعب است. به طور کلی می توان نتیجه گرفت در زراعت سیر، آبیاری تیپ با عملکرد مساوی نسبت به روش نشتی، کاهش آب مصرفی و افزایش 96 درصد کارآیی مصرف آب قابل توصیه است.