بررسی تاثیر گونه های مختلف باکتری سودوموناس بر عملکرد، اجزای عملکرد و جذب فسفر سه رقم برنج

استفاده از باکتری های افزاینده رشد از طریق مکانیسم های مستقیم و غیر مستقیم می تواند باعث افزایش رشد و عملکرد در گیاهان زراعی شود. در این آزمایش تاثیر گونه هایی از باکتری سودوموناس با توان حل کنندگی فسفات بر عملکرد، پارامترهای رشد و جذب فسفر در سه رقم برنج مورد مطالعه قرار گرفت. اثر این گونه ها از طریق انجام یک آزمایش گلدانی به شکل فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی و در چهار تکرار بررسی شد. در این آزمایش ارقام برنج شامل: طارم، ندا و خزر و شش سویه از باکتری سودوموناس: GO11، GO12، GO15، GU10، MZ3، MZ16 همراه با یک تیمار بدون تلقیح، مورد ارزیابی قرار گرفت. در مرحله گلدهی وزن تر و خشک اندام هوایی گیاه و جذب فسفر در گیاه، و در مرحله برداشت محصول، عملکرد دانه، وزن هزار دانه، تعداد خوشه، تعداد سنبلچه، تعداد دانه در خوشه، ارتفاع بوته و جذب فسفر در دانه اندازه گیری شد. نتایج حاصل از اجرای این تحقیق نشان داد که بر اساس آزمون دانکن در سطح پنج درصد، در هر سه رقم مورد مطالعه، اختلاف معنی داری بین پارامترهای اندازه گیری شده وجود داشته و بیشترین عملکرد دانه از رقم ندا حاصل شد. همچنین تلقیح با سویه هایی از باکتری سودوموناس، همه پارامترهای رشد را افزایش داد و سویهPseudomonas fluorescens GO15، بیشترین تاثیر را بر عملکرد دانه برنج داشت که نسبت به تیمار بدون تلقیح (شاهد)، 5/24% افزایش نشان داد. نتایج حاصل از اثر متقابل ارقام مختلف برنج و سویه های باکتری نشان داد که بیشترین عملکرد دانه و پارامترهای رشد از تلقیح سویه GO15 Pseudomonas fluorescens و رقم ندا حاصل شد. جذب فسفر در گیاه و دانه با تلقیح سویهPseudomonas fluorescens GO12 و به ترتیب با رقم ندا و خزر حاصل شد. بر اساس نتایج حاصل از این آزمایش، سویه های باکتری سودوموناس بر عملکرد دانه برنج و جذب فسفر در گیاه و دانه موثر بود.