اثر سه نوع متفاوت تمرینات ذهنی و مدل سازی بر خودکارآمدی دانشجویان دختر مبتدی

تصویر سازی و الگوسازی، فراینده های شناختی مشابهی هستند که با استفاده از تجربه مشاهده ای اطلاعات موثری را بر خودکارآمدی فراهم می کنند. برخی از پژوهش های تصویر سازی، برای اطمینان از تصویر سازی صحیح افراد، الگویی از اجرای صحیح را پیش از تصویرسازی نمایش داده اند. بنابراین، اثر این دو عامل با هم تداخل یافته است. در پژوهشی هم که اثر این دو عامل را تفکیک نموده است، نوع تصویر سازی کنترل نشده است. بدین ترتیب، تحقیق حاضر با هدف مقایسه اثر الگوسازی، تصویرسازی درونی و بیرونی بر خودکار آمدی در مهارت سرویس ساده والیبال (Volleyball simple serve) با استفاده از یک طرح تحقیق پیش آزمون پس آزمون در گروه های تصادفی، انجام شد. 48 دانشجوی دختر مبتدی (Novice) با توانایی تصویرسازی متوسط، به صورت تصادفی انتخاب و به چهار گروه همسان از نظر خودکارآمدی تقسیم شدند. پرسشنامه خودکارآمدی قبل و بعد از تمرین تجربی به آزمودنی ها ارائه شد. داده های مربوط به خودکارآمدی در پیش آزمون و پس آزمون با استفاده از تحلیل واریانس 4×4 با سنجش های مکرر عامل آزمون، آزمون تعقیبی و t وابسته مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج نشان داد که به ترتیب، خودکارآمدی گروه الگوسازی، تصویرسازی درونی و بیرونی در پس آزمون به طور معناداری، بهتر از پیش آزمون بود (0.005p<) ولی در گروه کنترل، تفاوت معناداری یافت نشد (0.005p>.) این یافته ها پیشنهاد می کنند که خودکارآمدی، عاملی موثر در میزان یادگیری حرکتی است و اطلاعاتی که فرد از طریق الگوسازی دریافت می کند، نسبت به تصویرسازی درونی و بیرونی بر خودکارآمدی تاثیر بیشتری دارد.