بررسی جنبه معناشناسی زبان در دانش آموزان عادی، کم شنوای تلفیقی و باغچه بان

کودکان کم شنوای شدید و عمیق در برقراری ارتباط با دیگران و تحصیل در مدرسه با مشکل روبه رو می شوند. در سال های اخیر توجه زیادی به بحث تلفیق این کودکان در مدارس عادی شده است. بنابراین دیدگاه، درک مترادف ها و متضادها به عنوان یکی از مقوله های معناشناسی زبان مورد بررسی قرار گرفته است.
در این مطالعه مقطعی، 75 دانش آموز پایه پنجم ابتدایی شهر تهران در سه گروه 25 نفری عادی، کم شنوای تلفیقی و باغچه بان مورد مطالعه قرار گرفتند. در جمع آوری داده ها از آزمون نوشتاری محقق ساخته استفاده شد تا احتمال خطا در دریافت واژه ها حذف شود. آزمودنی ها می بایست مترادف یا متضاد واژه مورد نظر را می نوشتند.
در هر دو آزمون به کار رفته در این پژوهش، امتیازهای گروه عادی از گروه کم شنوا، و گروه کم شنوای تلفیقی از دانش آموزان مدارس باغچه بان بالاتر بود(p<0/05). توانایی هر سه گروه دانش آموز در درک واژه های متضاد به طور معنی داری بالاتر از درک واژه های مترادف بود(p=0/001). سرعت پردازش در گروه عادی از دو گروه کم شنوا به طور معنی داری بالاتر بود(p=0.001).
به نظر می رسد فراگیری این دو مقوله معناشناختی همچون سایر مهارت های زبانی تحت تاثیر سلامت شنوایی است. اختلاف بین دو گروه دانش آموز کم شنوا بیانگر این موضوع است که غنی بودن محیط آموزشی از محرک های کلامی و تعامل با کودکان عادی بر رشد جنبه معناشناسی زبان در دانش آموزان کم شنوا تاثیرگذار است.