شیوع ازدواج های خویشاوندی در والدین کودکان ناشنوا و عادی در اردبیل

وجود کودک سالم و بدون معلولیت نقش به سزایی در سلامت روانی خانواده ایفا می کند و هزینه های خانواده و جامعه را کاهش می دهد. از آنجا که ازدواج های خویشاوندی بستر مناسبی برای بروز ژن های نهفته و مغلوب بوده و منجر به انواع معلولیت ها از جمله ناشنوایی می شود، هدف مطالعه حاضر بررسی شیوع ازدواج های خویشاوندی در والدین کودکان ناشنوا و عادی و رابطه آن با ناشنوایی بود.
در این پژوهش 467 نفر دارای کودک عادی به صورت نمونه گیری خوشه ایاز مدارس ابتدایی، راهنمایی و دبیرستان و 423 کودک استثنایی به صورت غیرتصادفی انتخاب شدند. از این تعداد 130 نفر ناشنوا بودند که در شهرستان اردبیل مورد بررسی قرار گرفتند. از آمار توصیفی برای اندازه گیری شیوع ازدواج فامیلی و تست کای دو برای مقایسه شیوع ازدواج فامیلی بین والدین کودکان شنوا و ناشنوا استفاده شد.
داده های توصیفی نشان داد که 80 نفر از 130 (54/61 درصد) از والدین افراد ناشنوا ازدواج خویشاوندی داشتند. تحلیل داده ها نشان داد که میزان شیوع ناشنوایی در کودکانی که والدین آنها ازدواج خویشاوندی داشته اند نسبت به گروه والدین کودکان عادی، بیشتر بوده و این تفاوت در سطح p<0/001 معنی دار بود.
با توجه به نتایج به دست آمده احتمالا ازدواج های خویشاوندی نقش مهمی در بروز ژن های نهفته و مغلوب دارند و منجر به بروز انواع معلولیت از جمله ناشنوایی می شوند. آگاهی زوج ها از پیامدهای ازدواج خویشاوندی و انجام مشاوره های ژنتیکی ضروری است.