تصمیم گیری تغذیه ای گوساله پرواری با روش ایستا و برنامه ریزی پویا

گوشت قرمز از لحاظ تامین پروتئین مورد نیاز، امنیت غذایی کشور و سهم آن در ارزش افزوده بخش کشاورزی، جایگاه ویژه ای دارد. در این مطالعه ابتدا مدل تغذیه گوساله پرواری (هلشتاین و ترکیب نژادی) به منظور تخمین سن بهینه حیوان برای فروش با استفاده از روش برنامه ریزی ریاضی خطی ساده (ایستا) ساخته شد و سپس تصمیم گیری تغذیه ای دام یا جایگزینی دام جدید با استفاده از برنامه ریزی پویا صورت گرفت. داده های مورد نیاز به صورت پرسشنامه از 5 دامداری صنعتی استان قزوین (هلشتاین و ترکیب نژادی) و مرکز آمار ایران تهیه گردید. نتایج نشان داد اگر زندگی دام یک سیکلی در نظر گرفته شود شانزده ماهگی و اگر چند سیکلی باشد نه ماهگی بهینه تولید خواهد بود. برای تحلیل حساسیت پارامتر های موجود در مدل، سناریوهای متفاوت لحاظ گردید و ملاحظه شد پارامتر کارایی رشد وزنی دام تاثیر بیشتری نسبت به سایر پارامترها دارد. در نهایت تصمیم گیری تغذیه دام و جایگزینی دام جدید آن با روش برنامه ریزی پویای تصادفی مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج نشان داد در وزن بین 300-398 باید تغذیه دام ادامه یابد و بطور متوسط روزانه 25/0 کیلوگرم وزن آنها افزایش یابد و در وزن های 405-440 کیلو گرمی باید دام جدیدی جایگزین کرد.