بررسی تاثیر ویژگی های محلول پلیمری بر تشکیل و مرفولوژی نانوفیبرهای کیتوزان پلی وینیل الکل به روش الکتروریسی

الکتروریسی فرایندی جهت تهیه ی الیاف پلیمری زیر میکرون می باشد. الیاف حاصل از این تکنیک به دلیل ظرافت و تخلخل بالا، ویژگی های منحصربه-فردی را در حیطه ی پزشکی و دارویی نشان داده اند که می توان از شباهت به ماتریکس خارج سلولی، امکان کاربرد به عنوان پوشش حفاظتی و ترمیم کننده ی زخم نام برد. کیتوزان از جمله پلیمرهایی است که اثرات ضد میکربی و ترمیم-کننده ی آن به اثبات رسیده است. هدف این مطالعه، بررسی ویژگی های محلول پلیمری کیتوزان (جرم مولکولی، غلظت و ویسکوزیته) بر قابلیت تشکیل و مورفولوژی نانوالیاف می باشد.
محلو ل های پلیمری با غلظت 2 و 3 درصد از کیتوزان با جرم های مولکولی مختلف در اسید استیک 2 درصد تهیه گردید و محلول حاصل با محلول 10 درصد پلی وینیل الکل(PVA) به نسبت 1 به 1 مخلوط گردید. از محلول پلیمری حاصل با تکنیک الکتروریسی، نانوالیاف تهیه شد و از نظر مرفولوژیکی و قطر الیاف با کمک میکروسکوپ الکترونی روبشی (SEM) و آنالیز تصاویر مورد بررسی قرار گرفت. همچنین تداخلات فیزیکوشیمیایی احتمالی بین دو پلیمر به کمک مطالعات FTIR و DSC بررسی شد.
محلول PVA دارای بیشترین ویسکوزیته است که افزودن کیتوزان، ویسکوزیته ی آن را کاهش می دهد. الکتروریسی محلول پلیمری کیتوزان به تنهایی امکان پذیر نیست، ولی با افزودن محلول PVA این روند تسهیل می شود. طبق نتایج حاصل از تصاویر میکروسکوپ الکترونی، الیاف حاصل از PVA ضخیم تر و صاف تر هستند. با افزودن کیتوزان، قطر الیاف به میزان قابل ملاحظه ای کاهش و ساختارهای دانه دار افزایش می یابند.
طبق این تحقیق در بین انواع مختلف کیتوزان، کیتوزان با ویسکوزیته ی cp>500 الیاف یکنواخت تری ایجاد می کند.