از عطاری های سنتی تا داروسازی جدید در ایران

دانش پزشکی و داروسازی در ایران قدمتی طولانی دارد. از زمان های گذشته اجازه طبابت و داروسازی تنها به کسانی داده می شده که در این باره درس می خوانده اند. برای مثال، در دوره ساسانیان، کسانی که در دانشگاه جندی شاپور در این رشته ها تحصیل می کردند اجازه انجام این کارها را دریافت می کردند. در دوره شکوفایی تمدن اسلامی نیز این علوم رواج بیشتری یافتند و تحت ضابطه و نظارت دولت قرار داشتند. اما این پیشرفت ادامه نداشت و در دوره های متاخر در حکومت های اسلامی پزشکی و داروسازی جایگاه مناسبی نداشتند و چون گذشته تحصیل در این رشته ها ملاک احراز شایستگی قرار نمی گرفت. پژوهش حاضر بر آن است که ضمن بررسی عطاری سنتی و داروسازی نوین، علل رویکرد حکومت در نظارت بر کار داروفروشان را مورد بررسی قرار دهد.